“ไม่เคยมีใครถามเรื่องนี้กับเรา แต่เราอยากบอก” เสียงจากผู้ต้องขัง คนพิการ คนไร้บ้าน ลูกหลานแรงงานข้ามชาติ ฯลฯ

มีกิน/ไม่มีกิน ทำงาน/ตกงาน ความเป็น/ความตาย คือ ‘ด้ายเส้นบาง’ ที่ไม่มีใครอยากถูกแขวนไว้ แต่บนชีวิตที่ผูกติดกับค่ารอบ‘ไรเดอร์’ ก็ต้องขี่มอเตอร์ไซค์บนด้ายเส้นบางๆ เส้นนั้น

ทุกครั้งคำสั่งส่งสินค้าเด้งขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ ‘ไรเดอร์’พนักงานขนส่งอาหารและเอกสารมอเตอร์ไซค์ ก็พร้อมจะบิดคันเร่งมาหา

และเช่นเดียวกัน บนชีวิตวางอยู่บน ‘ค่ารอบ’ และการ ‘ทำยอด’ การขนส่งให้ถึงเป้า ทุกคำสั่งซื้อที่เด้งขึ้น คือโอกาสการที่เขาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง 

สวัสดิการที่ได้มาจากการแข่งขันทำยอด ค่ารอบอันน้อยนิด คำสั่งของลูกค้าห้ามกดยกเลิก ทำให้เขาต้องรับคำสั่งอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่เช้าจรดค่ำ และขับรถด้วยความเร็วเพื่อให้เก็บรอบใหม่ได้

เมื่อไร้สวัสดิการ ราคาที่ไรเดอร์ต้องจ่าย จึงไม่ใช่แค่ค่าเครื่องแบบ ค่ากล่องขนส่ง และค่าอาหารที่สำรองจ่าย แต่ยังมีปัญหาสุขภาพ เช่นโรคระบบทางเดินหายใจจากมลภาวะ มะเร็งผิวหนังจากแสงแดด อาการปวดเมื่อยจากการขี่มอเตอร์ไซค์เป็นเวลานาน รวมถึงความเสี่ยงในการประสบอุบัติเหตุและเสียชีวิต

ทุกคนๆ มีราคาที่ต้องจ่าย… แต่ราคาของชีวิตที่ปลอดภัย ไม่ควรมีใครต้องจ่ายคนเดียว