การหารายได้รัฐเพื่อใช้ในการสร้างระบบสวัสดิการถ้วนหน้าของไทย สิทธิของประชานคือหน้าที่ของรัฐบาล อำนาจรัฐและการจัดการภาษีไม่สอดคล้องกับภาวะเศรษฐกิจ  ประเทศไทยมีเศรษฐกิจที่มีศักยภาพสูงแต่รัฐบาลไม่มีความสามารถดูแลจัดการได้จึงทำให้ประเทศไทยอยู่ระดับล่าง ๆ ประชาชนจึงเป็นตัวการสำคัญในการเรียกร้องการเปลี่ยนแปลง เพราะประเทศไทยยังเป็นประเทศกระจุกตัวของทรัพย์สินแล้วเมื่อมีการเข้าสู่การเมืองก็ยังคงไว้ความคุ้นชินกับอภิสิทธิ์ต่าง ๆ ระบบภาษีมันไม่แฟร์เพราะเน้นการเก็บภาษีด้านรายจ่าย เราควรเพิ่มอัตราภาษีอัตรามูลค่าเพิ่ม เช่น อสังหาริมทรัพย์ ปรับภาษีเงินได้ให้เหมือนกับประเทศในยุโรป แล้วภาษีเงินได้ควรสามารถอ้อมได้หรือลงทุนได้เหมือนกันหมด แต่ภาษีที่ประเทศแยกกันหมดทำให้เกิดความรั่วไหลเยอะ ยกเลิกให้อภิสิทธิ์ถ้าปรับได้เราจะเพิ่มภาษีตรงนี้ได้เยอะ ขณะที่รัฐบาลไทยมีส่วนแบ่งสูงสุดของที่ดินโดยที่เอกชนน้อยสุด หมายความว่าที่ดินไม่เกิดประโยชน์ก็ไม่มีรายได้เพราะการครอบครองที่ดินเกินจำเป็น แต่ถ้าเป็นเอกชนสามารถสร้างรายได้นั้นทำให้มีรายได้เรียกเก็บภาษีได้มากขึ้น  นักเศษฐศาสตร์กล่าวว่ามีความสนใจที่จะช่วยเรื่องสวัสดิการเพราะเห็นว่าศักยภาพคนไทยมีความสามารถเพียงพอที่จะร่วมกันเปลี่ยนแปลง และพรรคการเมืองมีหน้าที่สำคัญสู่การเปลี่ยนแปลง

                           เป้าหมายความเป็นไปได้และยุทธศาสตร์การเปลี่ยนแปลง  เกริ่นว่าทำไมเวลาฝนตกต้นไม้ถึงไม่ได้รับน้ำเท่ากันทุกต้น เปรียบเหมือนงบประมาณที่เข้าไม่ถึงประชาชนทุกคน เราต่างเกิดมาพร้อมกับของฟรี อากาศ กอด และรอยยิ้ม แต่ทำไมการให้สวัสดิการแบบครบถ้วนถึงมองว่าทำให้คนขี้เกียจไม่อยากทำงาน แต่ทำไมค่ารักษา การศึกษา รวมถึงการดูแลคนแก่นั้นไม่ฟรี คำถามคือเราสามารถหวังทุกอย่างได้ไหม เงินสนับสนุนการศึกษาจนถึงมหาวิทยาลัยหวังมากเกินไปไหม ทำไมข้าราชการถึงมีเงินอุดหนุนแต่ประชาชนธรรมดากับไม่มี ทั้งหมดนี้คือหลักการที่ประชาชนควรอยู่ในสังคมที่เท่าเทียม We Fair เป็นหนึ่งในเครือข่ายที่เป็นแรงผลักดันสำคัญของการต่อสู้เพื่อสวัสดิการ คือ ทำลายเผด็จการของคนมีอำนาจให้หมด มนุษย์ทุกคนควรมีชีวิตที่ดี ลดอำนาจทางการเมืองของชนชั้นนายทุน ความเชื่อมั่นร่วมที่ว่าพวกเราควรอยู่ในสังคมที่ดีกว่านี้  ที่สำคัญเงินเลี้ยงดูเด็กถ้วนหน้า 3,000 บาทต่อเดือนและการพลักดันให้เรียนมหาวิทยาลัยฟรีพร้อมมีเงินเดือนไม่มีหนี้ แต่สังคมไทยใจร้ายเพราะมองว่าการเป็นหนี้คือการสร้างความฝัน ประกันสังคมถ้วนหน้าต้องผลักดันให้รัฐบาลซื้อประกันให้ ชดเชยการว่างงาน ผลักดันการจ้างงาน เชื่อว่าสังคมจะปลอดภัยและมีค่าเฉลี่ยของการมีชีวิตที่ดีขึ้น บำนาญถ้วนหน้าที่ต้องจัดสรรให้ครอบคลุมอยากให้เน้นสวัสดิการแบบนอร์ดิกถึงจะเก็บภาษีแพงถึง 40% แต่เป็นการเก็บภาษีแบบขั้นบันไดและประชาชนมีคุณภาพชีวิตที่ดี สรุปว่าถ้าประชาชนที่ไร้อำนาจไม่มีทุน ไม่มีทรัพยากร เราต้องรวมตัว และส่งเสียงอภิสิทธิ์ชนให้พวกเขาไม่กล้าคิดแทนพวกเรา ทำให้เขารู้ว่ามาจากเสียงประชาชนที่แท้จริงประชาชนนั้นคือ สิ่งที่สามารถส่งเสียงได้และสิ่งที่ควรจะได้รับคือระบบสวัสดิการจากรัฐบาลอย่างแท้จริง